Erdoğan’ın Siyasi Stratejisi: Söylem ve Eylem Arasındaki Büyük Çelişki

Türkiye’nin siyasi arenası, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın politik kariyeri boyunca çeşitli tartışmalar ve eleştirilerle dolu olmuştur. Eski bir futbolcu olan Erdoğan’ın, saha taktiklerini politikaya uyguladığı ve özellikle söylem ile eylem arasındaki farklılıklarla dikkat çektiği gözleniyor. Bu makale, Erdoğan’ın politik stratejilerini ve Türkiye’nin uluslararası ilişkiler üzerindeki etkisini detaylı bir şekilde analiz ediyor.

2017’de, Erdoğan Almanya’yı Nazi yöntemleriyle suçlamıştı. Bu ağır suçlama, Türkiye ile Almanya arasındaki diplomatik ilişkiler açısından önemli bir dönemeç oluşturmuştu. Ancak, ironik bir şekilde, bu suçlamanın yapıldığı yıl, iki ülke arasındaki ticaret hacmi tüm zamanların en yüksek seviyesine ulaşmıştı. Bu durum, Erdoğan’ın söylemlerinin, pratikteki eylemleriyle çeliştiğini gösteriyor.

2019’da Türkiye’nin Suriye’ye yönelik askeri harekatı sırasında ABD Başkanı Donald Trump’ın Erdoğan’a yazdığı mektup ve bu mektubun sonuçları, Erdoğan’ın dış politika stratejilerindeki paradoksu daha da belirginleştirdi. Trump’ın sert ifadeler içeren mektubuna rağmen, Erdoğan bir ay sonra Washington’a giderek Trump ile bir araya geldi. Bu, Erdoğan’ın kamuoyuna yönelik sert tutumunun, gerçekte daha ılımlı ve pragmatik bir yaklaşımı gizlediğini ortaya koyuyor.

Ayrıca, 2020’de Rusya’nın İdlib’de Türk askerlerine yönelik saldırısı sonrasında Erdoğan’ın tepkisi, ulusal gurur ve uluslararası politika arasındaki ince çizgiyi yansıtıyor. Saldırı sonrası Erdoğan, Moskova’ya herhangi bir yaptırım uygulamak yerine, Türk şehitlerin anısına vurgu yaparak milli duyguları öne çıkardı.

İsrail-Filistin çatışması bağlamında Erdoğan’ın tutumu, onun dış politikadaki ikili yaklaşımının bir başka örneğini teşkil ediyor. Erdoğan, kamuoyu önünde İsrail’i sık sık eleştirmesine rağmen, Türkiye ile İsrail arasındaki ticaret hacmi onun iktidarı döneminde önemli ölçüde artmıştır. Bu, Erdoğan’ın retorik ve gerçek politikaları arasındaki uçurumu gözler önüne seriyor.

Erdoğan’ın bu tutumları, uluslararası ilişkilerdeki karmaşık dengeleri ve iç politikada popüler desteğin nasıl sağlandığını anlamak açısından önemli bir örnek teşkil ediyor. Onun politikalarındaki bu çelişkiler, Türkiye’nin dış politikasının anlaşılması ve yorumlanması için kritik öneme sahip. Bu analiz, Erdoğan’ın politik stratejilerinin derinlemesine bir değerlendirmesini sunarken, aynı zamanda Türkiye’nin uluslararası arenadaki rolünü ve etkilerini de irdeliyor.