Venezüella’dan Doğal Gaz İthalatının Kolombiya İçin Sonuçları

Kolombiya, Venezüella ile olan sınırını geçen doğal gaz boru hattını yeniden faaliyete geçirmeyi planlıyor. Bu hamle, Kolombiya’nın doğal gaz arzını artırmak ve enerji güvenliğini sağlamak için bir fırsat olarak görülüyor. Ancak Venezüella’dan doğal gaz ithal etmenin Kolombiya için önemli riskleri ve maliyetleri de var. Bu makalede, Venezüella’nın petrol endüstrisinin durumu, Antonio Ricaurte boru hattının yeniden faaliyete geçirilmesinin maliyeti ve fiyat artışlarının sosyoekonomik etkileri hakkında bilgi edinebilirsiniz.

Venezüella’nın Petrol Endüstrisi Neden Çöktü?

Venezüella, dünyanın en büyük petrol rezervlerine sahip olmasına rağmen, ülkenin petrol endüstrisi son yıllarda ciddi bir çöküş yaşadı. Ülkenin ham petrol üretimi 2019 yılında 1,3 milyon varil/gün seviyesinden 2020 yılında ortalama 500 bin varil/gün seviyesine düştü. Bu düşüşün nedenleri arasında siyasi istikrarsızlık, ekonomik kriz, yolsuzluk, yatırım eksikliği, altyapı bozulması, ABD yaptırımları ve Covid-19 pandemisi sayılabilir.

Venezüella’nın petrol endüstrisini canlandırması kolay olmayacak. Caracas’ın sermayeye, teknolojiye, vasıflı işgücüne ve Venezuela’nın parçalanmış petrol altyapısını yeniden inşa etmek için gereken parçalara erişim olmadan hidrokarbon üretimini artırması neredeyse imkansız.

Washington , otoriter Maduro rejiminin uluslararası sermaye piyasalarına erişmesini ve ham petrolü dünya enerji piyasalarına ihraç etmesini engelleyen sert yaptırımları hafifletene kadar bu gerçekleşmeyecek. Bunun gerçekleşmesi için Washington, otokratik rejimin Venezüella’da özgür seçimler ve demokrasinin yeniden tesis edilmesi için bir takvim üzerinde anlaşmasını bekliyor.

Adalet Bakanlığı’nın Maduro ve rejimin kilit isimleri hakkında tutuklama emri olduğu sürece bunun gerçekleşmesi pek mümkün görünmüyor. Dahası, Venezüella başkanının ABD destekli olanlar da dahil olmak üzere her türlü etkili muhalefeti ortadan kaldırma yeteneği Geçici Başkan Juan Guaidó’nun ekonomik büyümeyi yeniden başlatması , onu devirmeyi son derece zorlaştırıyor.

Antonio Ricaurte Boru Hattının Yeniden Faaliyete Geçirilmesi Ne Kadar Maliyetli Olacak?

Yalnızca bu nedenlerden dolayı, OPEC üyesinin ekonomisini zaten etkileyen kısıtlı arz varken Kolombiya’nın Venezüella’dan gelen doğal gazın önemini nasıl güvence altına alabileceğini anlamak zor. Bu faktörler, 2015 yılında rafa kaldırılan ve o zamandan beri atıl durumda olan, günde 480 milyon fit küp Antonio Ricaurte doğal gaz boru hattının durumu nedeniyle daha da karmaşık hale geliyor.

139 mil uzunluğundaki boru hattı, Kolombiya’nın La Guajira bölgesindeki Ballena doğal gaz sahasını Venezuela petrol endüstrisinin kalbinde yer alan Zulia eyaletindeki Maracaibo’ya bağlıyor. Antonio Ricaurte boru hattının durumu, rafa kaldırıldığından bu yana önemli ölçüde kötüleşti; önemli parçalar çalındı veya tahrip edildi ve tesis artık işletilemez hale geldi.

Yaklaşık on yıl önce inşa edilmesi 335 milyon dolara mal olan boru hattını tekrar devreye almak için gereken yatırıma ilişkin tahminler farklılık gösteriyor, ancak en azından on milyonlarca dolarlık bir yatırım gerekecek.

PDVSA’nın yatırım yapabilecek sermayesi yok ve Kolombiya, ABD yaptırımları nedeniyle Venezüella’nın ulusal petrol şirketine fon sağlayamıyor. Ayrıca, paslanmakta olan 16 yıllık Antonio Ricaurte boru hattının, operasyonel duruma geri getirilemeyecek kadar ciddi şekilde bozulmuş olabileceği de tahmin ediliyor.

Bu durumda, yüz milyonlarca dolara mal olacak yeni bir doğal gaz boru hattının inşa edilmesi gerekecek; bu, PDVSA ve Caracas’ın sağlayamayacağı ve Kolombiya’nın sağlamasının engellendiği bir sermaye.

Doğal Gaz Fiyatları Nasıl Etkilenecek?

Venezüella’dan doğal gaz ithal etmenin önemli riskleri bununla bitmiyor. Sektördeki kişiler bunun, yalnızca Antonio Ricaurte boru hattının yeniden faaliyete geçirilmesinin maliyeti nedeniyle değil, aynı zamanda devam eden nakliye giderleri nedeniyle de Kolombiya’daki yakıt fiyatının daha da yükselmesine neden olacağını iddia ediyor.

Ecopetrol’ün eski CEO’su Felipe Bayon, Ağustos 2022’de , Venezuela’dan ithal edilen doğal gazın yurt içinde üretilenden üç ila dört kat daha pahalı olacağı ve bu fiyat artışının yükünün Kolombiyalı tüketicilere ait olacağı konusunda uyardı.

Hükümet istatistiklerinin nüfusun %39’unun yoksulluk içinde yaşadığını gösterdiği bir ülkede, doğal gazın öncelikli olarak yemek pişirmek için kullanılan önemli bir ev yakıtı olmasından en çok etkilenenler, daha yoksul Kolombiyalılar olacak.

Keskin fiyat artış potansiyeli, 2021 yılında Latin Amerika’nın en eşitsiz ülkesi olarak gösterilen Kolombiya’da zengin ve fakir arasındaki uçurumun açılmasına neden olacak. Bu derin sosyoekonomik eşitsizlik, çekişmelerle yıpranmış And ülkesinde artan suç oranda ve artan şiddetin sorumlusudur.

Ekonomik açıdan tek sorun bu olmayacak. Venezuela’dan doğal gaz ithal etmek, açığın balonlaştığı bir dönemde Kolombiya’nın ticaret dengesinin kötüleşmesine neden olacak ve zayıf ekonomi üzerinde daha fazla baskı yaratacak.

Venezüella’dan Doğal Gaz İthalatının Alternatifleri Var mı?

Kolombiya, Venezüella’dan doğal gaz ithal etmenin risklerini ve maliyetlerini göz önüne alarak, enerji güvenliğini sağlamak için başka seçeneklere bakmalıdır. Bu seçenekler arasında, yurt içi doğal gaz üretimini artırmak, yenilenebilir enerji kaynaklarını çeşitlendirmek ve diğer ülkelerden doğal gaz ithal etmek sayılabilir.

Kolombiya’nın yurt içi doğal gaz üretimi, son yıllarda azalmıştır. 2020 yılında ortalama 1,1 milyar fit küp/gün olan üretim, 2021 yılında ortalama 900 milyon fit küp/gün seviyesine düştü. Bu düşüşün nedenleri arasında, Covid-19 pandemisinin talebi azaltması, altyapı saldırıları, yatırım eksikliği ve çevresel engeller sayılabilir.

Kolombiya’nın doğal gaz rezervleri de sınırlıdır. 2019 yılında 3,8 trilyon fit küp olan rezervler, 2020 yılında 3,1 trilyon fit küp seviyesine geriledi. Bu rezervlerin yaklaşık %70’i La Guajira bölgesinde bulunmaktadır.

Kolombiya’nın yurt içi doğal gaz üretimini artırması için, yeni keşiflere ve geliştirmelere odaklanması, altyapıyı iyileştirmesi ve güvenliğini sağlaması, yatırım ortamını iyileştirmesi ve çevresel izin süreçlerini hızlandırması gerekmektedir. Ayrıca, sıkıştırılmış doğal gaz (CNG) ve sıvılaştırılmış doğal gaz (LNG) gibi alternatif teknolojileri de değerlendirmelidir.

Kolombiya’nın yenilenebilir enerji kaynaklarını çeşitlendirmesi de önemlidir. Ülke, hidroelektrik enerjiye büyük ölçüde bağımlıdır. Bu da kuraklık ve iklim değişikliği gibi faktörlere karşı savunmasız kalmaktadır. Kolombiya’nın güneş, rüzgar, biyokütle ve jeotermal gibi diğer yenilenebilir enerji kaynaklarına sahip olduğu tahmin edilmektedir.

Ancak bu kaynakların potansiyeli henüz tam olarak değerlendirilmemiştir. Kolombiya’nın yenilenebilir enerji kaynaklarını geliştirmesi için, politika ve düzenleme çerçevesini güçlendirmesi, teşvik mekanizmaları oluşturması, altyapıyı iyileştirmesi ve finansman erişimini kolaylaştırması gerekmektedir.

Kolombiya’nın diğer ülkelerden doğal gaz ithal etmesi de bir seçenektir. Bu seçenek, Venezüella’dan ithal etmekten daha güvenli ve ucuz olabilir. Kolombiya’nın potansiyel doğal gaz tedarikçileri arasında ABD, Peru, Trinidad ve Tobago gibi ülkeler bulunmaktadır. Kolombiya’nın bu ülkelerden doğal gaz ithal etmesi için, LNG ithalat terminalleri inşa etmesi, boru hatları kurması ve ticari anlaşmalar yapması gerekmektedir.

Sonuç

Venezüella’dan doğal gaz ithal etmenin Kolombiya için önemli riskleri ve maliyetleri vardır. Venezüella’nın petrol endüstrisi, siyasi ve ekonomik kriz nedeniyle çökmüştür. Antonio Ricaurte boru hattı, atıl durumda olduğu için bozulmuştur. Doğal gaz fiyatları, Venezüella’dan ithal edilen gazın yüksek maliyeti nedeniyle artacaktır. Bu da Kolombiya’nın sosyoekonomik eşitsizliğini ve ticaret açığını artıracaktır.

Kolombiya, enerji güvenliğini sağlamak için başka seçeneklere bakmalıdır. Bu seçenekler arasında, yurt içi doğal gaz üretimini artırmak, yenilenebilir enerji kaynaklarını çeşitlendirmek ve diğer ülkelerden doğal gaz ithal etmek sayılabilir.